مد لباس مردانه اسپرت
واژه «مد» واژه‌اي فرانسوي است و در زبان فرانسه به معني طرز، اسلوب، عادت، شيوه، سليقه، روش، رسم، و باب روز آمده است.
Mode از ريشه لاتين Modus گرفته شده است. اين واژه، پس از جنگ جهاني اول، به دنبال نفوذ تمدن غرب، وارد زبان فارسي شد.
* «فرهنگ دهخدا» مد را اينگونه تعريف مي‌كند: لغتي فرانسوي به معني روش و طريقه موقت كه طبق ذوق و سليقه اهل زمان، طرز زندگي و لباس پوشيدن و غيره… را تنظيم مي‌كند.
شيوه متداول و باب زمان در شئون زندگي اجتماعي را مد گويند. در زبان انگليسي اصطلاح fashion براي مد به كار مي‌رود و تقريباً همان تعاريفي كه براي مد در زبان فارسي و فرانسه آورده شد؛ در ذيل واژه fashion نيز به كار مي‌رود. «روشي براي لباس پوشيدن، رفتاركردن، دكوراسيون يا يك علاقه كه مد نظر قرار مي‌گيرد.
*«دايـره المـعارف تطبـيقي علـوم اجـتماعي» هم مـد را ايـنگـونه تـعريف مي‌كند: شيوه‌هاي نسبتاً زودگذر كنش در آرايش شخصي يا طرز گفتار و بسياري ديگر از رفتارها.
«تفاوت مد با رسم» در آن است كه، خلاف رسم كه دوام و ديرپايي ويژگي آن است، تازه‌تر محسوب مي‌شود و تبعيت از آن بيشتر به خاطر تازگي آن است.
*در «جامعه شناسي»، به رفتار جمعي نوظهوري كه به قدر رسم اجتماعي تثبيت نشده باشد، مد اجتماعي مي‌گويند.
«مد» به عنوان پديده‌اي اجتماعي مختص جامعه و فرهنگ خاصي نيست و پيدايش و افول مد، پنج مرحله شامل مي‌شود: آفرينش / معرفي مد / تبليغ مد / توليد انبوه / تقاضاي مد جديد. بهره‌برداري نظام سرمايه‌داري از رواج مد، منجر به تغييرات فرهنگي ـ اجتماعي در كشورهاي مخاطب مي‌شود.
علل گرايش زنان به «مد» از رويكردهاي مختلفي قابل تبيين است. در «ديدگاه روانشناسي» نياز انسان‌ها به خودنمايي و زيبايي زمينه مدگرايي را فراهم مي‌سازد. بر مبناي ديدگاه «جامعه شناختي»، مقولاتي چون الگو و فرهنگ مصرف، سبك زندگي، رهبران مد و بدن، آگاهي، در تبيين گرايش به مد مطرح مي‌شود.
بي ترديد پديده مد با «طبقه اقتصادي ـ اجتماعي افراد»، «نقش رسانه‌هاي جمعي»، «فرآيند جهاني‌سازي» و «نظام سرمايه‌داري» مرتبط است. برخي «رضاخان» را بنيانگذار مدگرايي در ايران و تقليد از غرب مي‌دانند و عده‌اي نيز معتقدند اولين محصلان ايراني كه در «دوره قاجار» براي تحصيل به اروپا سفر كردند، «مد» را به ايران آورده‌اند.
علي گرانمايه پور، درباره تاريخچه مد در ايران مي‌گويد: تاريخچه مد در ايران به دربار قاجار مي‌رسد. البته در آن زمان مدهاي اروپا به خصوص فرانسه فقط در دربار مشاهده مي‌شد اما در دوره رضاخان تجدد و مدگرايي به مردم عادي هم تسري پيدا كرد و با ايجاد مغازه‌هاي خيابان جمهوري و شكل‌گيري طبقه متوسط ايراني بحث مد داغ‌تر شد و «هيپي‌گري» اولين مدي بود كه جوانان ايراني از غرب اقتباس كردند.
از دوره كلاه‌شاپو و سبيل داگلاسي تا خط ريش سوزني و ريش لنگري راه درازي در عرصه مد و عرضه كالاهاي زيبايي، آرايشي و بهداشتي طي شده است.
براساس اطلاعات موجود در ايران، آقايان پيشگامان مدگرايي بوده‌اند، آنها كه در دوران قاجار و سال‌هاي اوليه حكومت رضاخان مجال بيشتري براي استفاده از مدل‌هاي غربي و آراستن ظاهر خود داشتند، در سال‌هاي بعد كم‌كم عرصه را به خانم‌ها واگذار كردند.
رونق گرفتن تجارت فرا مرزي، افزايش توليد و خدمات، افزايش تقاضاي مصرف كنندگان، به وجود آمدن رفاه نسبي در زندگي طبقه متوسط، انسان‌ها را به سوي ظاهر آراسته و توجه بيشتر به ظواهر زندگي سوق داد.
در عصر ارتباطات و رسانه‌هاي برون‌مرزي، دنياي بي‌انتهاي تبليغات، چرخه توليد و مصرف را چنان گسترش داده است كه به دنبال آن خيابان‌هاي تهران پر مي‌شود از لباس‌هاي زرد، سبز، نارنجي و قرمز، كفش‌هاي هري پاتري، شلوارهاي كوتاه، كركره‌اي، مانتوهاي آستين كوتاه، بلوزهاي تنگ، موي تن تني و تيفوسي، رنگ موهاي فانتزي.
برچسب: ، مد لباس مردانه، مد لباس پسرانه، مدل لباس زمستاني، مدل لباس مردانه اسپرت، مدل كت و شلوار مردانه،